Litteratur etter 1980

I den siste tida har me arbeidd med litteratur etter 1980. Me har lest romanen Kjærlighet av Hanne Ørstavik (1997) og i tillegg sett på korte utdrag av andre tekstar. Eg arbeida med teksten Professor Andersens natt av Dag Solstad (1996). Romanen handlar om ein middelaldrande einsam professor som feirar jul for seg sjølv i tråd med dei skikkar som gjeld for ei norsk julafta. I løpet av kvelden drikker han, og fortsetter å reflektere. Han filosoferar over kvifor det feirast jul og han tenkjer på Jesus Kristus. Seinare på kvelden går han bort til vindauget, og blir ståande der å reflektere ei stund. Han ser inn i vindauga til naboane, og ser korleis dei feiarar jul. Brått får han auge på ei ung, vakker kvinne som han beundrar. Der dukkar opp ein skygge bak kvinna, som professoren antar er ein mann. Professoren blir vitne til at den unge kvinna blir kvelt, og han så både henne og mordaren klart. Han skynder seg derfor til telefonen, men nøler med å ringe politiet.

Professoren ringer ikkje til politiet, fordi han er redd for at dei ikkje skal tru på han, samtidig byrjar han å bli usikker på kva han såg. Litt av temaet i teksten trur eg handlar om meininga med livet. Eg trur ikkje at professoren likar jula, det verkar som at han ser på det som ei plikt. Professoren trur ikkje på Jesus Kristus, og han tenkjer at dersom det ikkje hadde vore jul no, så hadde det vore ein av dei kjedelege dagane som vanleg. 

Professor Andersens natt representerer litterære tendensar frå eksistensialisme, som er en filosofisk bevegelse som fokuserer på det konkrete individets eksistens. Professor Andersens natt tar opp spørsmål som handlar om meininga med livet. Professoren lurer på kva meininga med livet er, og han tenkjer på Jesus si tid, og kva som er vitsen med jula. 

Det skal seiast at me ikkje leste heile romanen, men me leste eit kort utdrag. Eg må difor bedømme romanen ut i frå det korte utdraget eg leste, og eg oser ikkje av positive tilbakemeldingar for å seie det på den måten. Ut i fra det eg leste var teksten tung, kjedeleg og treig. Det skjer lite som eg finner spennande, det einaste som er spennande i utdraget er når professoren trur at han sei ei kvinne som blir kvalt og drept. Han nølar med å ringe politiet, og ringer ikkje. Me får aldri vite kva som skjedde, om det verkelig var eit mord eller ikkje. Eg synast slutten var irriterande, og eg sit igjen med ein irriterande følelse overfor professoren, fordi at eg aldri fekk vite kva som eigentlig skjedde. Eg synast slutten var irriterande, og eg sit igjen med ein irriterande følelse overfor professoren, fordi at han ikkje torde å ringe politiet, og fordi at eg aldri fekk vite kva som eigentlig skjedde.

Dag Solstad